Oude Kerk Amsterdam, februari 2025
Bijdrage Stadsvazenproject
NN XXX Navid Nuur
Aan de oever van het Buiten IJ aan de Durgerdammerdijk raapte ik steentjes op. Het blijken restanten van bakstenen te zijn, als grint afgesleten door de voortdurende waterbewegingen. Onderzoek en verzamelen langs de gehele kust van de voormalige Zuiderzee leerde mij dat gedurende de eeuwen puin gebruikt is om de oevers te beschermen. Ook liggen er nog resten van door storm weggespoelde huizen en boerderijen. Aan de kleur, structuur en samenstelling is te zien dat er zelfs heel wat resten van achthonderd jaar oude kloostermoppen te vinden zijn.
Deze vondsten vormen een metafoor voor de cirkelgang van het leven: de klei die gewonnen wordt, die gebakken is, die uit alle richtingen vervoerd is naar Amsterdam, die gebruikt is om te bouwen, hergebruikt is in bijvoorbeeld funderingen, vervolgens oevers heeft beschermd en uiteindelijk als mineraal weer opgenomen is in de bodem. (Zie ook Installatie Boarnwert 2017 en Ginnum 2021).
Het verwerken van dit materiaal in enkele stadsvazen van het project NN XXX door Navid Nuur voegt nog een laag toe aan dit proces. Na XXX jaar is alle steen langs de oevers van het Buiten IJ onzichtbaar geworden en vergeten. De stadsvaas in de allereerste kluis van Amsterdam welke gelegen is in de Oude kerk, die blijft.
Een artikel is in voorbereiding