” De installaties van Van Delft zijn te beschouwen als interventies op bijzondere plekken. Ze zetten wat er al is, in een nieuw licht. Hij maakt gebruik van de materialen van het land en werkt met wat de situatie hem aanreikt. Zo brengt hij landschap, materie, geschiedenis en plek samen. Zijn associaties met de cultuurhistorie van het landschap vormen het uitgangspunt bij het maken van de installaties: hij vertaalt zijn denken naar vorm. Als materiële objecten maken de werken zich los van dit denken; zij gaan een relatie aan met de ruimte waarin zij zich bevinden. Klei, aarde en steen, op zichzelf betekenisloos, krijgen binnen de context een poëtische zeggingskracht. ” (Janet Meester, 2022)